“De eenzaamheid is een feit” las ik deze week in een interview met een succesvolle ondernemer. Verderop las ik over de context van de quote: met leiderschap komt eenzaamheid. Of je nu een grote ondernemer bent of een klein team aanstuurt.
Toen ik startte in mijn eerste leidinggevende functie puilde mijn agenda vanaf dag één uit. Zo ook op de dag waarop ik voor het eerst met mijn team samen zou gaan lunchen. Ik keek er naar uit en schoof bij de lunch 5 minuten later aan dan de rest.
En toen gebeurde het.
Precies op het moment dat ik erbij kwam zitten, veranderde er iets in de gesprekken aan tafel. Ik kon het voelen. En ik ving op dat een bepaald onderwerp later verder besproken zou worden.
“Hè? Wat is dit nou!”
Ik ken het maar al te goed om me geen onderdeel te voelen van een groep of een team. Het is een plek die ik van vroeger ken. Telkens wanneer ik zo’n situatie tegen kom, voel ik een sterke drang om me aan te passen. In de hoop dat ik me meer welkom en geaccepteerd mag voelen.
Wat volgde was een periode waarin ik moeite had om mijn plek als leidinggevende in te nemen. Ik probeerde lid te zijn van mijn eigen team. Ik paste me aan en ging van mijn plek.
Op andere momenten kwam ik daardoor in de problemen. In een poging mijn plek als leidinggevende weer in te kunnen nemen stelde ik me autoritair op. In de hoop op die manier mijn team te kunnen leiden.
In de maanden na die eerste lunch gebeurde er van alles. De afdeling waar we deel van uitmaakten zou mogelijk bij een ander bedrijf worden ondergebracht. Dat zou een flinke impact hebben op ons allemaal. Het zorgde voor veel onrust. En te midden van alle onrust kwam mijn functioneren als leidinggevende ter discussie te staan.
Als leidinggevende ben je per definitie geen onderdeel van je eigen team. Dat leerde ik jaren later pas.
Het is heel gezond om als leider je ‘voeding’ te halen uit een team. Maar dat is dan wel een team dat bestaat uit mensen op jouw eigen hiërarchische niveau in de organisatie. Of daarbuiten, dat mag ook.
Begrijp me niet verkeerd. Als leidinggevende hoef je niet krampachtig afstand te houden tot het team waar je leiding aan geeft. En je kunt prima met je teamleden samen lol hebben.
Het betekent wel dat je als leidinggevende een andere plek hebt in te nemen. Ik zie het als een natuurwet.
In het systemisch werk wordt dit principe haarscherp verwoord.
“De eenzaamheid verduren” is de eerste van de 4 kern- of oertaken van leiderschap.
Wat had ik dat toen graag geweten.
